Η ψυχοφυσιολογική κατάσταση κατά την ύπνωση χαρακτηρίζεται από ελάττωση ή και αναστολή της κριτικής ικανότητας – ή της λογικής – αυξημένη δεκτικότητα σε συστάσεις και παροτρύνσεις (υποβολιμότητα), δυνατότητα πρόσβασης σε ασυνείδητες μνήμες και συναισθήματα, καθώς και πρόσβαση σε ασυνείδητες πηγές αυτό-ανάπτυξης και αλλαγής. Αντίθετα απ’ ότι πολλοί πιστεύουν, η χαλάρωση, παρόλο που χρησιμοποιείται συνήθως στη θεραπευτική ύπνωση, δεν είναι απαραίτητη για να μπει ένα άτομο στην κατάσταση ύπνωσης

Η εμπειρία της ύπνωσης αποτελεί μια έμφυτη ικανότητα που διαθέτει κάθε άνθρωπος και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τη βοήθεια κάποιου εκπαιδευμένου θεραπευτή. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στη συγκεκριμένη κατάσταση χαλάρωσης με βασική όμως προϋπόθεση να θέλουν οι ίδιοι να υποβληθούν σε ύπνωση, ακολουθώντας τις οδηγίες του θεραπευτή.

Τι είναι η Κλινική Ύπνωση;

Η κλινική ύπνωση ή υπνοθεραπεία ή ιατρική – θεραπευτική ύπνωση είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που χρησιμοποιεί την ύπνωση ως εργαλείο θεραπείας. Αποτελεί ίσως την πιο παλιά μορφή ψυχοθεραπείας.

Η σύγχρονη κλινική υπνοθεραπεία είναι μια συνθετική, βραχεία στρατηγική θεραπείας που στοχεύει συγκεκριμένα στο να βρει λύση σε ένα πρόβλημα γρήγορα, με ασφάλεια και όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται. Τα ψυχολογικά ή ψυχοσωματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι συνήθως απλά το αποτέλεσμα μιας πιο βαθιάς, υποβόσκουσας διανοητικής / συναισθηματικής αιτίας. Η κλινική υπνοθεραπεία στοχεύει ακριβώς σε αυτό το βαθύτερο επίπεδο προκειμένου να δώσει λύση.

Η ευκολία πρόσβασης στο ασυνείδητο που επιτυγχάνεται κατά την ύπνωση, επιτρέπει τη χρησιμοποίηση ανεκμετάλλευτων δυνατοτήτων του ατόμου οι οποίες βοηθούν σημαντικά στη θεραπευτική αλλαγή. Η θεραπευτική λογική που βρίσκεται πίσω από την κλινική υπνοθεραπεία, είναι ότι αυτό που μας δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητά μας είναι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε και τα αντίστοιχα συναισθήματα που προκαλούνται από τις σκέψεις μας.

Ωστόσο, ο τρόπος που σκεφτόμαστε και τα αντίστοιχα συναισθήματά μας, είναι αυτά που εμποδίζουν την πρόσβασή μας σ’ ένα άλλο επίπεδο σκέψης ή συνείδησης όπου μπορούμε να βρούμε τη λύση του προβλήματος. Η κλινική υπνοθεραπεία μας επιτρέπει τη πρόσβαση σ’ αυτό το άλλο διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και διανόησης.

Στη σύγχρονη υπνοθεραπεία, αναγνωρίζεται ότι η μόνη «δύναμη» μέσω της οποίας μπορούν να γίνουν επιθυμητές αλλαγές μέσα σ’ ένα θεραπευτικό πλαίσιο, βρίσκεται στον υποσυνείδητο νου του πελάτη. Με την Κλινική Υπνοθεραπεία συντελείται ένας επανασυνειρμός της εμπειρικής ζωής του ατόμου. Παύουν να πυροδοτούνται αρνητικοί ή περιοριστικοί συνειρμοί, αντιθέτως ενεργοποιούνται συνειρμοί γεμάτοι νέες προσωπικές ικανότητες και δυνάμεις.

Η βασική αρχή των Θεραπειών του Υποσυνειδήτου είναι ότι οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι διαταραχές και τα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνονται, έχουν τη ρίζα τους στο βαθύ ασυνείδητο και διατηρούνται μέσω των δυναμικών του. Το βαθύ ασυνείδητο λοιπόν είναι το μόνο επίπεδο στο οποίο μπορούν να λυθούν αποτελεσματικά. Αυτό ισχύει εξ ίσου για τα περίπλοκα, βαθιά ψυχολογικά και ψυχοσωματικά προβλήματα και διαταραχές καθώς και για τα πιο απλά προβλήματα.

Οι μέθοδοι και οι τεχνικές της κλινικής υπνοθεραπείας οδηγούν ακριβώς εκεί: Στην επαφή μας με αχαρτογράφητες πλευρές ή περιοχές της προσωπικότητάς μας και στην επίλυση των προβλημάτων μας μέσω των νέων συνειδητοποιήσεων που αποκτούμε από αυτή την εσωτερική επικοινωνία.

Κύριοι παράγοντες μιας επιτυχημένης θεραπείας είναι η θεραπευτική σχέση, η συνεργασία και η συμμαχία μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, την ευθύνη της οποίας έχει ο θεραπευτής

Στόχο αποτελεί ο εντοπισμός της αρχικής, ή «κρίσιμης» όπως ονομάζεται, συναισθηματικής εμπειρίας, που βρίσκεται στη ρίζα των συμπτωμάτων ή των προβλημάτων από τα οποία υποφέρει ο πελάτης. Θεωρείται ότι μόνο μέσω του εντοπισμού αυτής της κρίσιμης αρχικής εμπειρίας και της απελευθέρωσης των συναισθημάτων που περιέχει, μπορεί να συντελεστεί αληθινή, πλήρης, ριζική και μόνιμη θεραπεία ενός προβλήματος.

Τα διάφορα ψυχολογικά, συναισθηματικά και ψυχοσωματικά προβλήματα και συμπτώματα από τα οποία υποφέρουμε, δεν προκαλούνται απαραίτητα από τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος. Πολύ συχνά, προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε σαν ενήλικες, προέρχονται από παρερμηνείες (μερικές φορές ακραίες) εμπειριών που είχαμε στη βρεφική και νηπιακή ηλικία. Στόχος λοιπόν είναι η κινητοποίηση μιας διαδικασίας βιωματικής ώριμης αξιολόγησης και μάθησης σε βαθύ ασυνείδητο επίπεδο.